νάγμα

νάγμα, τὸ (Α)

(γενικά) καθετί που έχει στοιβαχθεί ή σωσσωρευθεί με πυκνό τρόπο

2. (ειδικά) πλατύ λίθινο τείχος προφυλάξεως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ναγ- (πρβλ. νέ-ναγ-μαι, παθ. παρακμ. τού ρ. νάσσω «πιέζω, στοιβάζω») + κατάλ. -μα, πρβλ. μάγ-μα, τάγμα].